بختياريها يکی از کهن ترين اقوام ساکن در فلات ايران می باشند که از دير باز در محدوده جغرافيائی سلسله کوههای زاگرس ساکن بوده اند. بررسی های باستان شناسی اين منطقه به ويژه زاگرس ميانی ما را با دنيائی کهن که روايتگر هزاره های گمشده در دل تاريخ می باشند آشنا می سازد. هزاره هائی که گرچه اندک در خصوص آنها می دانيم اما همين اندک دانسته ها آنچنان درخشان و خيره کننده اند که نمی توان به سادگی از کنارشان گذشت.
به موازات طلوع تمدن عیلام در زاگرس سير مدنيت و ايجاد سکونت گاه های متمرکز در اين حوزه آغاز گرديد و به تبع آن جريانهای فکری و اعتقادی نيز به وجود امد و نوعی نظام فلسفی و اعتقادی قدرتمند در اين محدوده حيات خود را آغاز کرد. اما اين تمام داستان نيست. جنگ و ستيزهای اقوام ساکن در منطقه ميان رودان و بروز پديده های متعددی همچون مهاجرت و تقابل افکار وعقايد اقوام مختلف به رشد وگسترش اين نظام فلسفی کمک نمود پس از طی چند هزار سال تمدن عیلام از نقطه نظر سياسی با حملات همسايگان و اقوام مهاجم دچار بحران گرديد، به گونه ای که از بعد سياسی تمدن عیلام منقرض گرديد.علی رغم از ميان رفتن اين اقتدار سياسی دستاوردهای مدنی در اين محدوده با قدرت هر چه تمام تر به حيات خود ادامه داد.
ظهور آريائی های مهاجر در محدوده زاگرس ميانی و همز يستی با بازماندگان تمدن عیلام و بهره گيری از انديشه های عالی مدنيت اين مردمان به خلق انديشه های نوين کمک قابل توجهی نمود.
برخی از صاحب نظران محدودۀ جغرافيائی مسجدسليمان و انديکا را به عنوان يکی از پايگاه های رسمی هخامنشی ها در محدوده انشان دانسته که با اتکا به داشته های بوميان منطقه شالوده های تمدنی جهان گير را پی ريزی نمودند. آثار بر جا مانده در معبد باستانی «سر مسجد» و «برد نشانده» و شباهت سبک و سياق معماری اين دو منطقه با آثار بر جای مانده در شهر پاسارگارد تا حدی است که باستان شناسانی هم چون گيرشمن معابد برد نشانده و سر مسجد را نيای تخت جمشيد قلمداد نمايند.
نظرات شما عزیزان:
|
منوي اصلي
تبادل
لینک هوشمند
نويسنده: 